Choć euro jest młodą walutą i w stosunku do innych jednostek monetarnych świata funkcjonuje do niedawna, to zajmuje drugie miejsce na podium międzynarodowym wśród pieniędzy. Narodziny euro datuje się na 1 stycznia 1999 r. W powszechnym obiegu znajduję się od 2002 roku, ale jej zalążki mają początek już w latach 60 XX wieku.
Po II wojnie światowej państwa europejskie były w zapaści ekonomicznej i moralnej. Głowy poszczególnych państw wpadły na pomysł, że pokój zagwarantuje się poprzez integrację gospodarczą krajów. Minister spraw zagranicznych Francji, Robert Schuman, zaproponował wspólną koordynację węgla i stali. W ten sposób, w 1951 roku sześć państw: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN oraz Włochy podpisało traktat paryski. Dokument ten doprowadził do powstania ponadnarodowej organizacji o nazwie Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWiS). Celem traktatu było przyczynianie się do rozwoju gospodarczego, zwiększenia zatrudnienia i podnoszenia stopy życiowej poprzez tworzenie wspólnego rynku. Współpraca doprowadziła do kolejnych kroków. W 1958 r. w życie weszły traktaty rzymskie, dzięki którym ustanowiona została Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG) oraz Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EWEA lub Euratom). Zaczęto wówczas myśleć o UE.
W 1970 roku, luksemburski premier, Pierre Werner, przedstawił ideę wprowadzenia wspólnej waluty dla krajów EWG. Jednak wszystko zostało opóźnione ze względu na ówczesne wydarzenia, a mianowicie załamanie i upadek systemu z Bretton Woods. Ważniejsze wówczas stało się utrzymywanie kursów istniejących walut, niż tworzenie nowego środka płatniczego. Kolejne działania doprowadziły jednak do stworzenia w 1979 roku Europejskiego Systemu Walutowego (ESW), który wprowadzał stały kurs wymiany walut państw członkowskich. Utworzono symboliczną wspólną walutę European Currency Unit (ECU). Symboliczną, ponieważ nie była ani zmaterializowana ani nie funkcjonowała w obiegu. Była jedynie jednostką rozliczeniową państw ESW i dawała możliwość rozliczeń w handlu międzynarodowym. (Funkcjonowała do 1998 roku).
W 1989 roku, francuski ekonomista i polityk, Jacques Delors, przedstawił raport dotyczący trójstopniowego planu pogłębienia integracji państw należących do wspólnoty europejskiej, w tym współpracy banków centralnych. Działania te doprowadziły do podpisania w 1992 roku traktatu z Maastricht zwanego także Traktatem o Unii Europejskiej oraz do powstania wspólnej waluty - euro (choć wówczas jeszcze nie nadano jej nazwy). Gdy w kolejnym kroku utworzono Europejski Instytut Walutowy, stworzył od podstawy Europejskiego Banku Centralnego. W 1995 roku podjęto decyzję, o nazwie waluty, która będzie jednolita dla Europy - EURO. W roku 1998 powstał Europejski Bank Centralny, który przygotowywał wszystkie procedury związane z jej wprowadzeniem. W 2002 roku doszło do największej w historii wymiany gotówki. 1 stycznia tegoż roku euro zostało oficjalną walutą we wszystkich dwunastu krajach wspólnoty, które jednocześnie wstąpiły do unii walutowej.
Dziś Unia Europejska liczy 28 państw. 19 z nich przyjęło „wspólną walutę”. Są to: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia, Włochy, Słowenia, Cypr, Malta, Słowacja, Estonia, Łotwa oraz Litwa. Istnieje 6 państw europejskich, które nie należą do UE, ale mają wprowadzone euro. Są to: Monako, San Marino, Watykan, Andora, Czarnogóra i Kosowo. Kraje w trakcie przygotowań do zmiany nominału to: Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Rumunia, Polska, Szwecja i Węgry. Dania uzyskała natomiast klauzulę „opt-out” i jako jedyne do tej pory państwo należące do UE może być jej członkiem zachowując przy tym swoją walutę (koronę duńską).
Otrzymuj świeże informacje na temat wymiany walut online i kantorów internetowych..